Carpe diem en memento mori worden verbonden. Hoe gaat u om met veranderingen, lijden en rouw in uw leven? Samen kijken we wat helpend kan zijn voor uw situatie!
Rouw is er in allerlei vormen, niet alleen het overlijden van iemand hoort bij het rouwproces. Ik help u graag verder met hetgeen waar u het lastig mee heeft.
Wanneer iemand in jouw omgeving binnenkort zal gaan sterven nadert een ingrijpende periode die diep ingrijpt in je leven. Sterven, zo verbonden met het leven en tegelijkertijd lijkt het vaak zo los te staan van het leven. Afscheid nemen van iemand waarvan je houdt is een persoonlijk en diepgaand proces.
We verwachten en hopen op een leven met goede gezondheid, met liefde, geluk en voorspoed. Maar regelmatig zit het tegen en loopt het anders. Het leven is vergankelijk en alles verandert, constant. We hebben ideeën en verwachtingen over hoe ons leven zal verlopen. Kunnen we die loslaten en ons overgeven aan wat er nu is? Kunnen we omgaan met verdriet en het besef dat sterven en de dood bij ons leven hoort?
Voor mij is het belangrijk om me te verdiepen in deze vragen omdat het mij verbindt met de essentie van mijn bestaan. Wat wil ik werkelijk in mijn leven, wat vind ik belangrijk? Dit zijn universele, menselijke levensvragen waar we vroeg of laat allemaal mee worstelen.
Natuurlijk horen hier onzekerheden en angsten bij. Dat is normaal, angsten hebben we allemaal. Durven we onze angsten aan te kijken, hebben we hier de moed voor?
Er is altijd lijden in ons leven, er zijn altijd verliezen, groot en klein. Dat is het leven, het zit vol mooie en moeilijke momenten.
Graag wil ik je ondersteunen bij de zoektocht die jij ervaart en de (levens)vragen waar jij specifiek mee worstelt.
Rouw behoort bij het leven. Rouw wordt nog vaak verbonden met de dood. Maar rouw is er bij vele soorten verlies, bijvoorbeeld bij verlies van vriendschap, gezondheid, werk, toekomstperspectief etc.
Rouwen en leven met onze verliezen is hard werken, elke dag weer. Het is rauwe pijn durven voelen. Welke gevoelens zijn daarbij normaal? Zomaar een voorbeeld:
“Hoe kan het dat ik me de ene dag goed voel en de andere dag zo somber? Het voelt alsof er een deken over me heen ligt. Enerzijds vind ik dat fijn en wil ik dat, maar anderzijds voelt het benauwd en moet het weg. Ik weet niet meer wat ik moet doen.”
Voor rouwen is geen protocol. Het is een uniek en persoonlijk proces dat ieder op zijn/haar eigen wijze doormaakt. Het verlies dat je meemaakt heeft voor jou een eigen betekenis. Ook is rouwen afhankelijk van je persoonlijkheid, van je culturele achtergrond en van je sociale omgeving.
Samen kunnen we kijken naar jouw rouwproces, naar wat er in jou leeft en naar jouw (levens)verhaal.
De enige gevaarlijke en ongezonde verdrieten zijn diegene die we in onszelf begraven en stil met ons meedragen om ze te verdrinken in het lawaai van het leven daarbuiten, als ziektes die oppervlakkig behandeld worden en zich alleen maar even terugtrekken om na een tijdje des te heftiger opnieuw uit te breken. Verdriet als ongeleefd leven, verworpen verleden, verloren gelopen emotie, dat is waar we aan kunnen sterven.
Rainer Maria Rilke, Brieven aan een jonge dichter
